واقعه تأسف بار تخریب قبور ائمه بقیع (علیهم السلام) در هشتم شوّال سال 1343 ه.ق به دست فرقه وهابیّت به وقوع پیوست.

تا آن زمان بر روی قبر ائمه علیهم‌السلام و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. ائمه بقیع علیهم السلام در بقعه بزرگی که به‏ طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابیان بر مدینه‌ آن‌ها ضمن تخریب و از بین‌بردن آثاری که بر روی قبور قرار داشت، مسلمانان را نیز از فیض زیارت بارگاه آن بزرگوار محروم ساختند. از جمله قبوری که در جریان این واقعه تأسف ‌بار ویران شد بارگاه امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهم‌السلام بود.

این حرکت وحشیانه وهابیان جهان اسلام به ویژه ایرانیان را به شدت متاثر کرد و اعتراضات شدید آنان را در پی داشت. علاوه بر ویرانی قبور ائمه شیعه، مزار حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر بزرگوار پیامبر اسلام – صلی‌الله علیه و آله و سلم – عباس عموی پیامبر و اسماعیل از فرزندام امام جعفر صادق علیه‌السلام نیز به طور کامل ویران شد. وهابیان از حدود 200 سال پیش به وجود آمدند و بسیاری از مسایل دین اسلام را منکر شدند. به عقیده آنها هر کس که وهابی نباشد مشرک محسوب می‌شود و بر این اساس جان و مال و ناموسش مباح است.